 |
İlk fotoğrafı, bu yılın ilk günü, daha kimseciklerin uyanmadığı saatlerde çektim. Her zaman yürüdüğüm istikamette, az bulunur bir sessizlikle ilerlerken. Yerde duran ve genelde yol ile özdeş bu dikkat çekici "hatırlatma," günün ilerleyen saatlerinde kalabalıklaşacak olan "kadırımdaki trafiğin," tam da hayatın kendisi olduğunu çağrıştıran bir uyarıcı gibiydi. Tıpkı geçtiğimiz hafta, başka bir kaldırımda fotoğrafladığım düşen/kopan bacağın, bu trafiğin bedensel ama en çok zihinsel hasarlarını sembolize etmesi gibi. Dün kaldırımda şahit olduğum ise, insanlar ve kediler arasında kalan yaralı bir karganın, hayatta kalma mücadelesiydi!